AnneliesBruneel
Wanneer het me voor het eerst opviel weet ik niet meer precies
Hoe de beeldtaal van een voorstelling verhalend werkt?
In mijn masteronderzoek zou ik verder willen gaan op de inhoudelijke conclusie die ik bij mijn derde bachelor jury gemaakt heb rond Beelddramaturgie. Wat voor mij doorslaggevend is in de betekenis van de beelden die ik maak. In mijn onderzoek kies ik altijd voor het beeld dat ik vind passen binnen de dramaturgie. In de opdrachten van de afgelopen drie jaar heb ik verschillende soorten beelddramaturgie toegepast. Aanvullende beelddramaturgie vind ik de meest boeiende. Hierdoor kader je tekst of spel. Aanvullende beelddramaturgie is het onderzoeksthema. De kernvraag die ik dit jaar wil doorgronden is: hoe de beeldtaal van een voorstelling verhalend werkt?
Als theatervormgever wil ik een aanvulling zoeken bij de keuzes die een regisseur maakt door in de verschillende elementen van de vormgeving onderdelen van de dramaturgie te verbeelden. De onderdelen van dramaturgie die ik wil laten zien wil ik zoeken buiten het gene al aan bod komt. In mijn masterproject ga ik verscheidene vormgevingsmogelijkheden voor aanvullende beelddramaturgie onderzoeken.
Verhalen die ik boeiend vind zijn menselijke verhalen waarin genuanceerde emoties getoond worden. Bijvoorbeeld in Kwartet hebben Valmont en Merteuille nooit één domineren gevoel, ze schipperen tussen allerlei gevoelens / emoties. In het boek Verhuist van Dirk Lauwaert schrijft hij: "Tussen het leven en de kunst was de breuk cruciaal. Bij het concert liet je het dagelijkse achter je, na het concert nam je van zijn unieke kwaliteiten iets mee. Iets dat in een zucht, als een intens gekoesterde herinnering kon na klinken. Je had de indruk iets begrepen te hebben; of een terrein van je gemoed te hebben betreden dat zonder die ervaring nooit ontstoten kon worden." Dus ik zoek niet naar verhalen waarin het leven als geheel aan bod komt eerder naar een subjectief stukje in het gevoelsleven. Zo ben ik eerder toevallig bij kortverhalen en poëzie terecht gekomen. Een aansprekend voorbeeld daarvan in Wat We Willen van Wim Neetens die schrijft: "we zien ons leven zelden achter ons liggen als een stroom in de tijd, een verhaal. Integendeel meestal zien we niets meer dan een rij vlekken en beelden- kleine stralende eilanden in een zee van vertegen."
De Kamer van Harry Mulisch, De Zoo van het Denken van Peter Verhelst, songteksten van Ozark Henry, Somewhere van Sofia Coppola en een aantal teksten van Oscar van den Boogaard spreken mij aan. Welke tekst ik als uitgangspunt neem laat ik nog over aan het onderzoek.
Aangezien genuanceerde gevoelens van de mens inhoudelijk het thema is, neemt kostuum hierin een centrale plaats in mijn onderzoek. Omdat ik vanuit de mens vertrek als gevoelsdrager. De vormgeving moet hierbij aanvullend zijn. Uiteraard is het de interactie tussen kostuum, decor en licht die voor mij als geheel werkt.
Kunstenaars die mij qua beelddramaturgie inspireren zijn Michaël Borremans en Cindy Sherman. Voor mij zijn deze beiden bezig met beelddramaturgie en stukjes van het leven. In de Untitleld Film Stills van Cindy Sherman zie je de aanwezigheid van een verhaal. Ze ziet een beeld als een still van ergens gesitueerd tussen het begin en het einde van een niet bestaande film. Je maakt verhalen in je hoofd, waarvan je weet dat je alleen dit beeld hebt als verhaal. Alles zit in dat ene beeld om er als toeschouwer zelf een verhaal van te maken. Bij de schilderijen van Borremans zijn het voor mij de kleuren en sfeer die je laten in het hoofd kijken van de persoon. De beelden die hij maakt zijn momenten uit het leven van een persoon en door de sfeer kan je zien wat er op dat moment in hun hoofd omgaat.
Dit is waar ik in mijn masterproject naar op zoek wil gaan. Een beeldtaal creëren die het verhaal van de persoon verteld. De sfeer bestaat uit kostuum, decor, licht en rekwisieten als betekenisdragende elementen binnen de voorstelling.
Begeleiding: Alex Mallems
Promotor: Marc Cnops
MEER INFO:
http://masterstheaterkostuum.wordpress.com/annelies-bruneel/